Ewa Iżykowska
Śpiewaczka (sopran/mezzosopran) i aktorka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) oraz warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza (dyplom z wyróżnieniem). Jako śpiewaczka pracowała pod kierunkiem prof. Lidii Małachowicz, Kazimiery Goławskiej i Ewy Wdowickiej. Studia wokalne kontynuowała w Accademia Chigiana w Sienie pod kierunkiem Giorgia Favaretto oraz Ettore Campogallianiego, a następnie w mediolańskiej La Scali u Giulietty Simionato, Eduarda Millera i Antonia Toniniego. Jako stypendystka rządu niemieckiego uczestniczyła w kursach mistrzowskich wybitnej sopranistki wagnerowskiej Birgit Nilsson. Ewa Iżykowska jest laureatką szeregu krajowych i międzynarodowych konkursów wokalnych m.in. Ogólnopolskiego Konkursu Muzyki Karola Szymanowskiego, Konkursu Belvedere w Wiedniu i Mozartowskiego w Alessandrii (Włochy). Na scenie operowej zadebiutowała w 1979 roku partią Fiordiligi w Cosi fan tutte Mozarta w Teatrze Muzycznym w Słupsku pod dyr. Grzegorza Nowaka (reż. Ryszard Peryt). W 1981 śpiewała po raz pierwszy w Teatro alfa Scala w Mediolanie tytułową rolę w operze Rita Donizettiego, a po wygranym konkursie wzięła udział we włoskim letnim staggionc w Alessandrii -Fiordiligi w Cosi fan tutte pod batutą Eduarda Mllera z Mauro Trombetta w roli Don Ałfonso. W roku 1981, uczestniczyła w prawykonaniu opery Manekiny Zbigniewa Rudzińskiego w Operze Wrocławskiej, pod dyr. Roberta Satanowskiego. Od 1982 była związana z Teatrem Wielkim w Poznaniu, kreując tam wiodące partie w operach Verdiego, Mozarta, Bizeta i Pucciniego, a także w operetkach Lehara i J. Straussa. Za swoje osiągnięcia artystyczne otrzymała nagrodę miasta Poznania dla Młodych Twórców Sztuki w tym samym roku co Jan A. P. Kaczmarek, z którym nagrała wówczas płytę Kometa Halleya.
W 1986 roku rozpoczęła aktywną współpracę z wiedeńską Kammeroper. Debiutowała rolą Neddy w Pajacach Leoncavalla, w reżyserii George’a Taboriego. Przedstawienie to zostało uznane przez krytykę wiedeńską za „przedstawienie roku 1986″, a następnie zarejestrowane przez austriacką telewizję ORF. Inne kreacje artystki na scenie Kammeroper w Wiedniu, to Hrabina w Weselu Figara Mozarta, Dorlisca w Torvaldo e Dorlisca Rossiniego oraz Violetta w Traviacie Verdiego.
W latach 1987-1991 Ewa Iżykowska była solistką Opery w Lucernie (Szwajcaria). Na deskach tego teatru śpiewała takie role, jak Hrabina w Weselu Figara, Poppea w Koronacji Poppei Monteverdiego – z tenorem Ranionem Vargas w parli Nerona, Adriana w Adrianie Lecouvreur Cilei – pod dyrekcją Marcello Viottiego, Tatiana w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego. Blanche w Dialogach karmelitanek Poulenca, Saffi w Baronie cygańskim J. Straussa, Hanna Glawari w Wesołej wdówce Lehśra czy Venus w Orfeuszu w piekle Offenbacha. Artystka współpracowała również z teatrami operowymi we Wrocławiu i w Krakowie, z Teatrem Wielkim w Poznaniu (ponownie od 1991), Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie, koncertowała w Carnegie Hall w Nowym Jorku i w sali Musikvereinu w Wiedniu. Ma w repertuarze role w operach: R. Straussa – tytułowa Salome, Marszałkowa w Kawalerze srebrnej róży; Pendereckiego – Benigna w Czarnej masce, Ewa w Raju utraconym, Matka Joanna od Aniołów w Diabłach z Loudun; pojawiła się jako Ligia w Quo Vadis Nowowiejskiego, tytułowa Fedora w operze Giordaniego czy Tosca w operze Pucciniego, śpiewała również Tatianę w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego, Mimi oraz Musette w Cyganerii Pucciniego, Florę w operze Chopin Giacomo Orefice, tytułową Galinę w operze Marcela Landowskiego oraz Rachelę w Żydówce Halevy’ego. W roku 2000-2001 wzięła udział w realizacji opery Manekiny Rudzińskiego w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, a w 2005 wystąpiła jako Tosca w Korei Południowej. Ewa Iżykowska wykonuje również formy oratoryjno–kantatowe, m.in. Requiem Verdiego, II i VIII Symfonie Mahlera, Cztery ostatnie pieśni R. Straussa, III Symfonia „Symfonia pieśni żałosnych” Góreckiego, Te Deum.
Dies irae, Jutrznia, Siedem bram Jerozolimy Pendereckiego, Stabat Mater oraz Rapsod Moryto. IX Symfonia oraz Missa solemnis Beethovena, XIV Symfonia Szostakowicza. Występuje również w recitalach, wykonując pieśni. Współpracowała z takimi pianistami, jak Giorgio Favaretto, Ettore Campogalliani, Vincenzo Scalera, Krzysztof Jabłoński, Janusz Olejniczak, Marek Drewnowski, Andrzej Tatarski, Szymon Kowalczyk, Marek Mizera, Jerzy Maciejewski, Wojciech Świtała oraz z dyrygentami, jak Michael Gielen, Marcello Viotti, Eduardo M0Iler, Gabriel Chmura, Grzegorz Nowak, Krzysztof Penderecki, Jose Maria Florencio, Andrey Boreyko, Jacek Kaspszyk, Antoni Wit, Jacek Błaszczyk, Karol Stryja, Lubomir Romansky, Oliver Ouendet i inni. Dokonała szeregu nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia, Radia Vaticano, Radia Suisse Romande, Radia i Telewizji Rosyjskiej (Jutrznia Pendereckiego) oraz telewizji: filipińskiej, brazylijskiej, koreańskiej, włoskiej RAI (Cosi fan tutte), austriackiej ORF (Dies irae Pendereckiego. Pajace Leoncavalla), a także dla szwajcarskiego festiwalu Musique et Amitie (XIV Symfonia Szostakowicza, Dover Beach Barbera). Ewa Iżykowska poświęca się również pracy pedagogicznej. Obecnie jest profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Przez 4 lata pracowała w Korei Południowej, gdzie była dyrektorem programu Keimyung F. Chopin University of Music. Prowadzi klasy mistrzowskie w Stanach Zjednoczonych, we Włoszech, Korei Południowej, Austrii i w Polsce. Współpracuje jako konsultant wokalny z teatrami dramatycznymi i muzycznymi, wydawnictwami płytowymi oraz filmowymi. Jest również wykładowcą w Polskiej Akademii Nauk (zajęcia z retoryki). Włada biegle 5 językami: włoskim, rosyjskim, niemieckim, angielskim i francuskim.
Ewa Izykowska
is a singer (soprano/mezzosoprano) and actress. She is a graduate of the State Higher School of Music (now the Fryderyk Chopin University of Music) and the State Higher Theatre School in Warsaw (a diploma with distinction). She trained her voice under the guidance of Professors Lidia Mafachowicz, Kazimiera Golawska and Ewa Wdowicka. She continued her studies with Giorgio Favaretto and Ettore Campogalliani at the Accademia Chigiana in Siena, and subsequently with Giulietta Simionato, Eduardo Muller and Antonio Tonini at Milan’s La Scala. Thanks to a grant from the German government, she also participated in masterclasses given by Birgit Nilsson. She is a prizewinner of several national and international competitions, including the National Competition of Karol Szymanowski’s Music, the Belvedere in Vienna and the Mozart Competition in Alessandria (Italy). She made her debut in 1979 as Fiordiligi in Mozart’s Cosi fan tulle at the Music Theatre in Sfupsk (music dir. Grzegorz Nowak, dir. Ryszard Peryt). In 1981 she made her international debut at Milan’s La Scala as the eponymous heroine in Donizetti’s Rita. Having won a competition, she subsequently took part in the summer staggione in Alessandria, where she sang Fiordiligi opposite Mauro Trombetta as Don Alfonso, with Eduardo Muller conaucung. In 1981, she participated in the world premiere of the opera Mannequins, by Zbigniew Rudzinski, at the Opera House in Wroclaw, under the direction of Robert Satanowski. In 1982 she joined the company of the Grand Theatre in Poznan, where she appeared in lead roles in operas by Verdi, Mozart, Bizet and Puccini, as well as in operettas by Johann Strauss and Lehar. She received the ‚Young Artist Award’ from the City of Poznan in the same year as Jan A. P. Kaczmarek, with whom she recorded the CD Halley’s Comet. In 1986 Ewa liykowska made her debut at Vienna’s Kammeroper as Nedda in Leoncavallo’s Pagliacci (dir. George Tabori). The production was named by the city’s critics as ‚the best performance of the year and marked the beginning of the singer’s long collaboration with the company, which also included the roles of the Countess in Mozart’s The Marriage of Figaro, Dorlisca in Rossini’s Torvaldo e Dorlisca and Violetta in Verdi’s La Traviata. From 1987 to 1991 Ewa IZykowska was a soloist of Luzern Opera in Switzerland, where she appeared in a broad repertoire including The Countess in The Marriage of Figaro, Poppea in Monteverdi’s L’incoronazione di Poppea (with the tenor Ramon Vargas as Nero), Adriana in Francesco Cilei’s Adriana Lecouvreur (with Marcello Viotti conducting), Tatyana in Tchaikovsky’s Eugene Onegin, Blanche in Poulenc’s Dialogues des Carmelites, Saffi in J. Strauss’s Der Zigeunerbaron, Hanna Glawari in Lehar’s The Merry Widow and Venus in Offenbach’s Orpheus in the Underworld. She also collaborated with the Grand Theatre in Warsaw and the Krakow and Wroclaw Operas, as well as (again from 1991) with the Grand Theatre in Poznan. Her repertoire in that period included parts in operas by Richard Strauss (Salome in Salome, The Marschallin in Der Rosenkavalier), Krzysztof Penderecki (Benigna in The Black Mask, Eve in Paradise Lost, Mother Joan in The Devils of Loudun). She also sang Ligia in Feliks Nowowiejski’s Quo Vadis, Tatyana in Tchaikovsky’s Eugene Onegin, Mimi and Musette in Puccini’s La Boheme, Flora in Giacomo Oref ice’s Chopin, Rachel in Halevy’s La Juive and the eponymous roles in Giordani’s Fedora, Puccini’s Tosca and Marcel Landowski’s Galina. In the 2000-2001 season she took part in the production of Zbigniew Rudzinski’s The Mannequins at the Teatr Wielki – National Opera in Warsaw. In 2005 she sang the role of Tosca in South Korea. She also performed in a wide range of large-scale vocal-instrumental works such as Verdi’s Requiem, Mahler’s Second and Eighth Symphonies, Richard Strauss’s Vier letzte Lieder, H.M. Gorecki’s Third Symphony Symphony of Sorrowful Songs, Penderecki’s Te Deum, Dies irae, Utrenya and Seven Gates of Jerusalem, Stanislaw Moryto’s Stabat Mater and Rhapsody, Beethoven’s Ninth Symphony and Missa solemnis and Shostakovich’s Symphony No.14. She has also developed an interest in chamber music, giving song recitals. She has worked closely with prominent pianists (Giorgio Favaretto, Ettore Campogalliani, Vincenzo Scalera, Krzysztof Jablonski, Janusz Olejniczak, Marek Drewnowski, Andrzej Tatarski, Szymon Kowalczyk, Marek Mizera, Jerzy Maciejewski, Wojciech witala) and conductors (Michael Gielen, Marcello Viotti, Eduardo Muller, Gabriel Chmura, Grzegorz Nowak, Krzysztof Penderecki, Jose Maria Florencio, Andrey Boreyko, Jacek Kaspszyk, Antoni Wit, Jacek Blaszczyk, Karol Stryja, Lubomir Romansky, Oliver Quendet). She has performed at such prestigious venues as Carnegie Hall and Musikverein and has made recordings for Polish Radio, Radio Vaticano, Radio Suisse Romande, Russian Radio and Television (Penderecki’s Utrenya), television stations in the Philippines, Brazil, South Korea, the Italian RAI (Cosi fan tutte), the Austrian ORF (Penderecki’s Dies irae, Leoncavallo’s Pagliacci), as well as for the festival Musique et Amitie in Switzerland (Shostakovich’s Symphony No.14 and Barber’s Dover Beach). Ewa liykowska also pursues a teaching career. She is currently a Professor at the Fryderyk Chopin University of Music in Warsaw. She worked for four years in South Korea as programme director at the Chopin Academy of Music at Keimyung University. She has given masterclasses in Poland, the United States, Italy, South Korea and Austria and has worked as a voice coach with drama and music theatres and as a consultant with recording and film production companies. She also lectures at the Polish Academy of Sciences (classes in rhetoric). Ewa liykowska is fluent in five languages: Italian, Russian, German, English and French.
