Jury 2024

Profesor Ewa Iżykowska

to światowej sławy śpiewaczka (sopran / mezzosopran), aktorka i reżyserka. Posiada tytuł doktora i wykłada na Uniwersytecie  Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie była rektorem V-ce. Ukończyła Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie, jest także absolwentką Państwowej Akademii Teatralnej w Warszawie. Kontynuowała studia wokalne we Włoszech w Accademia Musicale Chigiana w Sienie, Accademia di Santa Cecilia w Rzymie i Teatro alla Scala w Mediolanie u Giulietty Simionato, Antonio Tonini i Eduardo Muellera. Była również uczennicą Giorgio Favaretto i uczestniczyła w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Birgitt Nilson.

Ewa zdobyła wiele nagród na międzynarodowych konkursach wokalnych, w tym na Konkursie Belvedere w Wiedniu, Konkursie Mozartowskim w Alessandrii we Włoszech, Konkursie Wokalnym w Rzymie oraz Konkursie Szymanowskiego w Warszawie.

Ewa zadebiutowała na arenie międzynarodowej w mediolańskiej La Scali jako tytułowa bohaterka w ”Rita” Donizettiego. Po wygraniu konkursu  w sezonie letnim pojechała do Alessandrii, gdzie śpiewała rolę Fiordiligi u boku Mauro Trombetta jako Don Alfonso z dyrygenturą Eduardo Müllera.

W 1986 roku Ewa zadebiutowała w wiedeńskim Kammeroper jako Nedda w „Pagliacci” Leoncavallo – jedynej produkcji operowej w reżyserii Georga Tabori. Produkcja ta została wybrana przez krytyków wiedeńskich jako „Najlepsze przedstawienie roku”. Z Kammeroper w Wiedniu śpiewała takie role jak: Hrabina w Weselu Figara Mozarta, Dorlisce w Torvaldo e Dorlisca Rossiniego i Violetta w Traviacie Verdiego.

W latach 1987-1991 była solistką w operze w Lucernie w Szwajcarii, gdzie śpiewała Poppea w L’incoronazione di Poppea, hrabinę w Le nozze di Figaro, Tatianę w Eugeniuszu Onieginie, Violettę w  Traviacie, Adrianę w Adrianie Lecouvreur wraz z tenorem Ramon Vargas i dyrygentem Marcello Viotti.

Kontynuowała swoją karierę występując w wielu europejskich teatrach śpiewając główne postacie w Die Schwarze Maske ( Czarna Maska) Pendereckiego, Diabeł z Loudaine (oba transmitowane na arenie międzynarodowej), Paradise Lost (Raj Utracony), a także Salome Straussa, Rosenkavalier (Marschalin), Tosca Pucciniego i Fedora Giordana.

Ewa jest także wybitną śpiewaczką oratoryjną. W jej repertuarze znajdują się najbardziej znane utwory, począwszy od baroku, przez romantyczne oratoria, aż po dzieła współczesne takie jak II i VIII Symfonia Mahlera , XIV Symfonia Szostakowicza oraz III Symfonia Góreckiego, a także cały repertuar oratoryjny Pendereckiego. .

W swojej karierze występowała w najbardziej prestiżowych teatrach operowych i salach koncertowych, takich jak La Scala, Musikverein, Carnegie Hall, wiedeńska Kammeroper, Wielka Sala Konserwatorium Moskiewskiego, Shanghai Symphony Hall i koncertowała po Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Afryce, Rosji, Chinach, Korei Południowej i Filipinach .
Nagrywała z austriacką telewizją ORF, Polskim Radiem i Telewizją, Radiem Watykan, szwajcarskim Radiem Romande, rosyjskim radiem i telewizją, telewizją Filipin, Brazylii, Korei, dla włoskiego RAI, a także z innymi wytwórniami. Jej nagranie Ave Maria Cacciniego miało prawie milion odsłon na YouTube.

Od 2004 roku jest zapraszana do udziału w wielu międzynarodowych warsztatach operowych, seminariach, kursach i festiwalach, w tym Schlern Musik Festival we Włoszech; Masterclasses na Texas Christian University; Masterclasses na Uniwersytecie Katolickim w Daegu, Korea Południowa; Festiwal „Od Chopina do Góreckiego” na Uniwersytecie Fryderyka Chopina w Warszawie; Kursy mistrzowskie w Santa Cecilia w Rzymie i Conservatorio w Padwie. Ewa została także zastępcą dyrektora Akademii Muzycznej Keimyung im. Fryderyka Chopina w Korei Południowej. Uczy także w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Zna 6 języków: włoski, niemiecki, rosyjski, francuski, angielski i polski.

Soprano

Professor Ewa Izykowska is a world class singer (soprano/mezzosoprano), actress, and stage director.        She holds PHD degree and she is on the faculty of the Frederic Chopin University of Music in Warsaw, Poland where she was V-ce Rector.  She graduated from the Chopin Academy of Music in Warsaw, and is also a summa cum laude graduate of the State Academy of Drama in Warsaw.  She continued her vocal studies in Italy at the Accademia Musicale Chigiana in Siena,  Accademia di Santa Cecilia in Rome,  and Teatro alla Scala in Milan with Giulietta Simionato,  Antonio Tonini and Eduardo Mueller.  She was also a pupil of Giorgio Favaretto,  and she participated in the masterclasses given by Birgitt Nilson.

Ewa won several prizes at the international vocal competitions, including the Belvedere Competition in Vienna,  the Mozart Competition in Alessandria,  Italy,  the Vocal Competition in Rome, and the Szymanowski Competition in Warsaw.

Ewa made her international debut at Milan’s La Scala as the eponymous heroine in Donizetti’s Rita.     Having won a competition, she subsequently took part in the summer staggione in Alessandria, where she sang the part of Fiordiligi opposite Mauro Trombetta as Don Alfonso, with Eduardo Müller conducting.  

In 1986, Ewa made her debut at Vienna’s Kammeroper as Nedda in Leonca­vallo’s Pagliacci – the only opera production directed by Georg Tabori.  The production was selected as “The best performance of the year” by Vienna’s critics.  With Vienna’s Kammeroper she also sang the roles of the Countess in Mozart’s The Marriage of Figaro,  Dorlisca in  Rossini’s Torvaldo e Dorlisca and Violetta in Verdi’s La Traviata.

In 1987-1991 Ewa was soloist at the Opera House in Luzerne, Switzerland, where she sang Poppea in L’incoronazione di Poppea,  Countess in Le nozze di Figaro Tatyana in Eugen Onegin,  Violetta in La traviata,  Adriana in Adriana Lecouvreur together with tenor Ramon Vargas and conductor Marcello Viotti.

She continued her carrier appearing in many European theatres singing main characters in Penderecki’s Die Schwarze Maske,  The Devil from Loudaine (both broadcasted internationally),  Paradise Lost,  as well as Strauss’ Salome,  Rosenkavalier (Marschalin),  Puccini’s Tosca,  and Giordano’s Fedora.

Ewa is also a distinguished oratorio singer.  Her repertoire includes the best known works starting from Baroque through Romantic oratorios, to contemporary works like Mahler’s Symphony No. 2 and No. 8,  Shostakovich’s Symphony No.14,  and Gorecki’s Symphony No.3,  as well as the whole oratorio repertoire of Penderecki.   

During her career she performed in the world’s most prestigious opera theaters and concert halls like            La Scala,  Musikverein,  Carnegie Hall,  Vienna’s Kammeroper,  the Great Hall of Moscow Conservatory,  Shanghai Symphony Hall, and she was touring around Europe, North and South Americas, Africa, Russia, China, South Korea and Philippines.

She has recorded with Austrian ORF TV, Polish Radio & TV, Vatican Radio, Swiss Romande Radio, Russian Radio and Television, Television of Philippines,  Brazil,  Korea, for Italian RAI as well as different labels.  Her recording of Caccini’s Ave Maria reached almost one million entries on YouTube. 

Since 2004, she has been invited to participate in many international opera workshops, seminars, courses and festivals, including the Schlern Musik Festival in Italy;  Masterclasses at the Texas Christian University; Masterclasses at the Catholic Universtity in Daegu, S. Korea;  the From Chopin to Gorecki Festival at the F. Chopin University in Warsaw;  Masterclasses in Santa Cecilia,  Rome,  and the Conservatorio in Padova.  Ewa also became a Vice Director of the Keimyung F. Chopin Academy of Music in South Korea.  She is also teaching at and the Polish Academy of Sciences in Warsaw.  She speaks 6 languages:  Italian, German, Russian, French, English and Polish.

Alicja Węgorzewska. Śpiewaczka, mezzosopran, urodzona w Szczecinie. Absolwentka klasy fortepianu Liceum Muzycznego w Szczecinie i Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Warszawie. Debiutowała na scenie wiedeńskiej Kammeroper w operze „Die Pilger von Mekka” Glucka. Następnie otrzymała angaż w Neue Oper Wien, a także w Theater an der Wien, gdzie na zaproszenie sekretarza generalnego ONZ Kofi Annana wystąpiła obok takich gwiazd mezzosopranowych jak Fiorenza Cossotto i Grace Bumbry w koncercie z okazji narodzin 6- miliardowego obywatela Ziemi.

W nagrodę za wygrany konkurs w Rheinsbergu (1999) I nagroda wystąpiła w tamtejszym teatrze operowym w koprodukcji z Deutsche Oper Berlin w głównej roli w światowej prapremierze opery Siegfrieda Matthusa „Kronprinz Friedrich” w reżyserii jednego z najwybitniejszych reżyserów operowych Goetza Friedricha oraz pod dyrekcją Rolfa Reutera. Premiera była transmitowana na żywo w niemieckim radiu. Jej kreacja zebrała znakomite recenzje. Odbyła z tym spektaklem tournee po Niemczech, występując m.in. w Bayreuth i w niemieckim pawilonie podczas wystawy światowej EXPO 2000 w Hanowerze.

Uczestniczyła w wielu międzynarodowych festiwalach i galach operowych, m.in. podczas prestiżowego festiwalu muzyki dawnej w Innsbrucku, Donaufestwochen w Wiedniu, a także gali z okazji 750-lecia miasta Bredy. Występowała z frankfurckim Ensemble Modern, śpiewając pod dyrekcją Markusa Stenza i z Staatskapelle Berlin, którą dyrygował Rolf Reuter. Współpracowała z teatrami w Wiedniu, Berlinie, Bayreuth, Monte Carlo. Występowała w tak prestiżowych salach, jak Concertgebouw w Amsterdamie czy berliński Konzerthaus. Wart odnotowania jest także jej udział w koncercie z okazji 40-lecia pracy Katii Ricciarelli w słynnej weneckiej La Fenice (2010).

Bardzo prędko zdobyła uznanie w kraju. Występowała w łódzkim Teatrze Wielkim w tytułowej partii w operze „Carmen” Bizeta. Z tym spektaklem odbyła tournee po Holandii (Amsterdam, Rotterdam oraz sławny Lucent Dance Theater). W Operze Krakowskiej śpiewała partię Lukrecji w „Gwałcie na Lukrecji” Benjamina Brittena oraz w dwóch innych produkcjach – w „Orfeuszu i Eurydyce” Glucka (partia Orfeusza) oraz w „Damie pikowej” Czajkowskiego (partia Hrabiny). Na deskach Filharmonii Narodowej wystąpiła w Galowym Finałowym Koncercie ”Lutosławski Awards”, wykonując światową prapremierę nagrodzonych w tym konkursie pieśni. Na scenie Teatru Wielkiego Opery Narodowej wystąpiła w tytułowej roli w operze Czajkowskiego „Dama pikowa” w reżyserii Mariusza Trelińskiego pod dyrekcją Kazimierza Korda. W 2007 w tym samym teatrze wystąpiła w „Opowieściach Hoffmanna” Offenbacha jako Głos Matki (pod dyrekcją Tadeusza Kozłowskiego) oraz w” Krakowiakach i Góralach” Kurpińskiego jako Dorota (dyrygent Łukasz Borowicz). Zaśpiewała tu także Siebela w operze Gounoda „Faust” w reżyserii Roberta Wilsona i pod dyrekcją Gabriela Chmury.

Na scenie Opery na Zamku w Szczecinie można ją było usłyszeć w partii Santuzzy w „Rycerskości wieśniaczej” Mascagniego oraz w „Carmen” Bizeta. Na scenie Opery Bałtyckiej wykonywała partię tytułową rolę Oktawiana w „Kawalerze srebrnej róży” Ryszarda Straussa – uważaną za jedną z najtrudniejszych w repertuarze mezzosopranowym; Olgi w „Eugeniuszu Onieginie” Czajkowskiego (kierownictwo muzyczne Jose Maria Florencio, inscenizacja Marek Weiss) i ponownie patię Lukrecji w operze Brittena (Spektakl Roku 2008). Wiesław Ochman zaprosił śpiewaczkę do wykonywania partii Carmen w jego inscenizacji w Operze Śląskiej w Bytomiu. Partię tę, która stała się jej wizytówką artystyczna, kreowała także na scenie Teatru Wielkiego Opery Narodowej (2010) pod dyr. Łukasza Borowicza. Była gościem Festiwalu Hoffmanowskiego w Poznaniu i Festiwalu Operowego w Bydgoszczy.

W 2008 dała szereg świetnie przyjętych świetnie przyjętych recitali, m. in. w Kuwejcie i Bahrajnie oraz koncerty w Duesseldorfie (Requiem Verdiego). W 2009 roku wzięła udział w produkcji „Złoto Renu” Wagnera pod dyrekcją Jana Lathama Koeniga z okazji 100-lecia Opery Leśnej i reaktywacji Festiwalu Wagnerowskiego. W tym samym roku wystąpiła w partii Carmen oraz w Gali finałowej Międzynarodowego Festiwalu Operowego Maria Biesu w Kiszyniowie.

Ważny w jej karierze był rok 2010 Rok Chopinowski. Nagrała wówczas dla Hungarotonu Classic i Fuzeau Classique wraz z wybitnym węgierskim wirtuozem Alexem Szilasi wszystkie pieśni Chopina. W Budapeszcie Koncertem Galowym otwierała obchody roku Chopinowskiego na Węgrzech oraz zamykała go koncertami w Nowym Yorku w Yamaha hall, a także w Qatarze. W grudniu tegoż roku po raz pierwszy wyreżyserowała „Carmen” i zaśpiewała w niej tytułową rolę w Kuwejcie oraz Bahrajnie.

Często bierze udział w wydarzeniach specjalnych, np. w telewizyjnym koncercie TVP2 „Gala wręczenia nagród Totus 2010” przez J. E. Kardynała Kazimierza Nycza.

Promuje sztukę operową także poza murami teatrów i sal koncertowych. Często gości w mediach. Wystąpiła jako gość w wielu programach telewizyjnych jak” Śpiewające fortepiany”, „Jaka to melodia”, „Kocham Cię Polsko”, „Familiada” przeznaczając wygrane fundusze na cel charytatywny. Trzykrotnie
wraz z widzami Polsatu o północy witała Nowy Rok występami na żywo w Krakowie na Rynku Starego Miasta oraz na placu Konstytucji w Warszawie. W 2009 zagrała w serialu telewizyjnym” Dom nad rozlewiskiem” w roli śpiewaczki operowej, Joanny. Zdobyła ogromną popularność jako charyzmatyczny i kompetentny juror w programie „Bitwa na głosy”.

Pisuje felietony o operze; założyła i prowadzi Fundację STARTSMART, która zajmuje się świadomą i szeroko pojętą edukacją dzieci oraz rozwijaniem ich potencjałów językowych i artystycznych.

Rok 2011 był bardzo owocnym w karierze Alicja Węgorzewskiej. W czerwcu 2011 odbył się jej debiutjako producenta teatralnego i aktorki dramatycznej w monodramie operowym „Diva for rent” w reż. Jerzego Bończaka i choreografii Emila Wesołowskiego. Plakat i scenografię do spektaklu zaprojektował Rafał Olbiński. Przedstawienie zebrało znakomite recenzje a także zostało wystawione w innych
miastach m.in. w Szczecinie-Teatr Polski i Filharmonia Szczecińska, Filharmonia Warminsko-Mazurska w Olsztynie, Teatr Miejski w Gdyni, a także na otwarcie sezonu teatralno – muzycznego na Zamku w Ostródzie. Honorowy patronat nad przedstawieniem objęło Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Marszałek Województwa Mazowieckiego a wsparcie finansowe otrzymało ze strony Biura Kultury M. ST. Warszawy.

„Diva for rent” została przetłumaczona na język angielski /„Divas secrets”/ oraz wystawiona w ramach obchodów Polskiej Prezydencji w krajach Zatoki Perskiej w obecności międzynarodowego korpusu dyplomatycznego i wielu znamienitych gości. Przedstawienia odbywały się w najbardziej renomowanych salach koncertowych/ Al Hashemi w Kuwejcie, Qatar Opera House w Qatarze pod patronatem tamtejszego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz w Abu Dhabi Theater. Monodram zebrał znakomite recenzje zarówno w prasie anglo- jak i arabskojęzycznej. Monodram w wersji anglojęzycznej został wystawiony na Expo 2015.

Za monodram i debiut telewizyjny otrzymała nominację do nagrody „Róże Gali”, a także nominację do nagrody „Telekamery” za jurorowanie w „Bitwie na głosy”, która okazała się programem misyjnym oraz promującym młode talenty.

Artystka wzięła udział w nagraniu hymnu na rzecz dzieci z autyzmem z gwiazdami światowego hiphopu, takimi jak: Snoop Dog, Kurtis Blow, Curtis Young.

W 2014 roku nagrała płytę w języku włoskim „I collori del”amore”.

Od lat z sukcesami produkuje Festiwale, Wydarzenia Telewizyjne i Znaczące projekty Kulturalne. Pełniła rolę ambasadora i współgospodarza 46 Festiwalu im. J. Kiepury w Krynicy-Zdrój. W 2013 pełniła funkcję Dyrektora Artystycznego 47 Festiwalu im. J. Kiepury w Krynicy-Zdrój. Jest pomysłodawczynią i producentem 5 edycji koncertów „Bitwa Tenorów na róże” z oglądalnością do 1 mln widzów. W 2018 wyprodukowała „Koncert Papieski z okazji 40 lecie pontyfikatu Ojca Św. Jana Pawła II” transmitowanym z Bazyliki św Brygidy z Gdańska z udziałem Placido Domingo jr i oglądalnością ponad 800 tys. Widzów. Jako Dyrektor Warszawskiej Opery Kameralnej ma na swoim koncie produkcje tak znaczących Oper jak Armide – retransmisja w TVP Kultura, Orfeusz i Eurydyka, Czarodziejski Flet, Wesele Figara, Uprowadzenie z Seraju i kolejne znaczące produkcje Festiwalu Mozartowskiego w Warszawie.

Od kilku lat komentuje dla TVP słynne Noworoczne Koncerty Wiedeńskie.

Jest laureatką nagrody polskiej estrady Prometeusz (2007). Artystka brała udział w nagraniu ścieżki dźwiękowej do filmu Wiedźmin, za którą otrzymała Złotą Płytę. Odznaczona Medalem „Pro Mazovia” w 2016 roku, najwyższym odznaczeniem Marszałka Województwa Mazowieckiego. Nagroda „Polish Businesswomen Awards” w 2016 w kategorii „Wybitna Osobowość”. FRYDERYKI 2018 – Nagroda dla zarządzanej instytucji. FENIKS – 2018 – Nagroda dla zarządzanej instytucji. Nagroda Giuseppe Di Stefano 2018 dla Warszawskiej Opery Kameralnej za spektakl Armide – Nagroda dla zarządzanej instytucji. Orły
wprost – 2018 w kategorii Osobowość Regionu. Osobowości i Sukcesy ROKU 2018 – Nagroda dla Warszawskiej Opery Kameralnej – Nagroda dla zarządzanej instytucji.

W 2015 roku została powołana na dyrektora Mazowieckiego Teatru Muzycznego w
Warszawie. Dyrektor Warszawskiej Opery Kameralnej od 2017 roku. Doktor Sztuk Muzycznych.

Jeden z najwybitniejszych polskich artystów muzyków i pedagogów śpiewu. Studia ukończył w Akademii Muzycznej w Gdańsku, uzyskując dyplom w klasie fortepianu profesora Zbigniewa Śliwińskiego (1977) oraz dyplom z wyróżnieniem w klasie śpiewu profesora Jerzego Szymańskiego (1980). W 1978 roku otrzymał I Nagrodę i dwa wyróżnienia na XIII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym
im. Antonina Dworzaka w Karlovych Varach. Artysta występuje na estradach koncertowych oraz scenach operowych w Polsce
i na świecie.

Śpiewał m.in. we wszystkich filharmoniach w kraju, w Teatrach Wielkich w Warszawie i Łodzi, operach: Krakowskiej, Wrocławskiej, Bałtyckiej, Alte-Oper we Frankfurcie n/Menem, w Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu, w filharmoniach: Berlińskiej, Monachijskiej, Kolońskiej, w Palais des Beaux Arts w Brukseli, Royal Festival Hall w Londynie, w Carnegie Hall w Nowym Jorku, Gewandhaus w Lipsku, Musikverein w Wiedniu, w Montrealu, Mediolanie, Sztokholmie, Moskwie oraz w Jerozolimie, Seulu, Tokio i na Gwadelupie. W swoim repertuarze posiada 140 dzieł oratoryjnych, opery Haendla, Monteverdiego, Moniuszki, Donizettiego, Rimskiego-Korsakowa, Pucciniego.
Piotr Kusiewicz jest cenionym interpretatorem muzyki współczesnej, wykonuje m.in. dzieła Pendereckiego, Lutosławskiego, Kilara, Preisnera. Kompozytorzy często powierzają mu prawykonania swoich utworów – śpiewał je m.in. na „Warszawskiej Jesieni”.

Artysta jest pierwszym polskim wykonawcą Paroles tissées Witolda Lutosławskiego, które nagrał (spełniając życzenie Kompozytora) z NOSPR pod dyrekcją Antoniego Wita dla firmy fonograficznej NAXOS.

Jako pianista wielokrotnie występował ze znakomitymi polskimi śpiewakami (Krystyna Szczepańska, Bogdan Paprocki, Urszula Mitręga, Jadwiga Rappé, Jerzy Mechliński). W sezonie artystycznym 2004/05 wystąpił w Filharmonii Szczecińskiej w podwójnej roli – wykonał Kantatę BWV 189 J.S. Bacha oraz Koncert fortepianowy H.M. Góreckiego.

Jednym z najważniejszych wydarzeń w życiu artystycznym Piotra Kusiewicza był udział w wykonaniu opery Król Roger Szymanowskiego pod dyrekcją Charlesa Dutoit w Paryżu, Montrealu, nowojorskiej Carnegie Hall, a także w Tokio w latach 1996-2002.

W swoim dorobku artystycznym posiada liczne nagrania (36 CD) dla firm fonograficznych – m.in.: Polskie Nagrania, DUX, ERATO, Naxos, Aperto, ACCORD, CD Accord, KOCH oraz nagrania DVD (C. Orff – Carmina burana, W.Kilar – Missa pro pace, Hanna Banaszak – Koncert jakiego nie było).

W marcu 2008 roku Piotr Kusiewicz otrzymał Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice – najwyższe odznaczenie dla osób świeckich, które przyznane zostało przez papieża Benedykta XVI.

W 2016 roku w uznaniu wybitnych osiągnięć artystycznych przyznano mu medal Gloria Artis.

Piotr Kusiewicz jest profesorem śpiewu w Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Przez dwie kadencje pełnił funkcję Dziekana Wydziału Wokalno-Aktorskiego (1990–1996).

W latach 1996–2021 był Kierownikiem Katedry Wokalistyki.
Od 2003 roku brał udział w pracach Centralnej Komisji Do Spraw Stopni i Tytułów w charakterze eksperta – superrecenzenta.
Od 2007 roku jest członkiem sekcji Sztuki Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, obecnie Rady Doskonałości Naukowej w Warszawie.

W marcu 2022 roku został zaproszony do udziału w premierze opery G. Pucciniego Turandot (Cesarz Altoum), która miała miejsce na scenie Opery Krakowskiej. Od sezonu artystycznego 2021/22 pełni funkcję doradcy obsadowego w Operze Bałtyckiej w Gdańsku.

Dyrygent i śpiewak. Urodzony 30 sierpnia 1972 w Gdyni. 
 
W 1996 ukończył z wyróżnieniem studia w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie dyrygentury symfoniczno-operowej prof. Bogusława Madeya.

Od stycznia 1997 do 6 kwietnia 2011 pełnił funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Białostockiej. Wraz z orkiestrą Filharmonii Białostockiej brał udział w wielu festiwalach i koncertach galowych oraz dokonał nagrania pięciu płyt, z których jedna – z uwerturą Bajka Stanisława Moniuszki i II Suitą orkiestrową Piotra Czajkowskiego – była nominowana do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyki 1999. 

Jest dyrektorem artystycznym i dyrygentem warszawskiej Orkiestry Kameralnej „Małej Filharmonii”, która od ponad 5 lat prowadzi działalność koncertową w kraju i za granicą, współpracując z najwybitniejszymi polskimi artystami. Płyta orkiestry z koncertami fortepianowymi Bacha, Mozarta i Beethovena w wykonaniu 11-letniego wówczas Stanisława Drzewieckiego uzyskała nominację do Fryderyka 1998.

Marcin Nałęcz-Niesiołowski koncertował m.in. z Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Sinfonią Varsovią, Polską Orkiestrą Radiową oraz Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, z którą dokonał nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia. Artysta koncertował także za granicą, m.in. w Hiszpanii, Danii, Meksyku, Maroku i Belgii, gdzie wraz z Orkiestrą Kameralną Leopoldinum brał udział w międzynarodowym festiwalu Europalia. W marcu 2002 roku w San Diego miał miejsce jego amerykański debiut, podczas którego poprowadził m.in. Stabat Mater Karola Szymanowskiego.

Od 1999 jest dyrygentem gościnnym Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie, gdzie m.in. przygotował i poprowadził premierowe przedstawienie baletowe Gala Niżyńskiego z muzyką I. Strawinskiego (Święto wiosny), C. Debussy’ego (Gry) i F. Chopina (Sylfidy).

Jego dorobek fonograficzny obejmuje 10 płyt, szereg nagrań radiowych i telewizyjnych oraz nagrania muzyki filmowej i rozrywkowej.

Uczestniczy także w licznych festiwalach i przeglądach muzycznych (m.in. Forum im. Witolda Lutosławskiego, Warszawskie Dni Oratoryjne oraz Viva il Canto). Jego repertuar obejmuje zarówno dzieła wokalno-instrumentalne, muzykę symfoniczną, operową, jak i prawykonania współczesnej muzyki polskiej.

Jest także laureatem konkursów muzycznych – pierwszej nagrody na Ogólnopolskich Przesłuchaniach Klas Skrzypiec i Altówki w Elblągu oraz IV Konkursu Wokalnego im. Fr. Platówny we Wrocławiu, podczas którego zdobył także nagrodę specjalną Ministerstwa Kultury i Sztuki Grand Prix – Rydwan Apollina. W 2001 otrzymał nagrodę ministra kultury – Ad Astra, ufundowaną dla młodych, utalentowanych twórców kultury. W 2004 za zasługi dla rozwoju kultury i osiągnięcia w pracy zawodowej został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, zaś w czerwcu 2006 – Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Jest laureatem dorocznej Nagrody Marszałka Województwa Podlaskiego w dziedzinie kultury. We wrześniu 2016 został wyróżniony Odznaką Honorową Województwa Podlaskiego.

W sierpniu 2005 wraz z Orkiestrą Filharmonii Białostockiej i pianistą Stanisławem Drzewieckim wystąpił w Parlamencie Europejskim w Brukseli w koncercie inaugurującym obchody 25. rocznicy powstania Solidarności. W czerwcu 2006 poprowadził wykonanie Jutrzni Krzysztofa Pendereckiego w Smolnym Soborze w Sankt Petersburgu z udziałem solistów i chórów rosyjskich oraz Orkiestry Opery i Filharmonii Podlaskiej. We wrześniu 2005 powierzono mu stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Opery i Filharmonii Podlaskiej – nowej instytucji kultury powołanej przez ministra kultury i marszałka Województwa Podlaskiego. W maju 2007 otrzymał stopień doktora sztuk muzycznych na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, a w 2010 stopień doktora habilitowanego na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.

W latach 2016–2019 był dyrektorem Opery Wrocławskiej.

Dyrektor Naczelny i Artystyczny Filharmonii Kaliskiej

Ruben Silva, polski dyrygent boliwijskiego pochodzenia, jeden z najwybitniejszych muzyków swojego pokolenia. Swą karierę rozpoczął w Boliwii, debiutując z Narodową Orkiestrą Symfoniczną. Był również założycielem Młodzieżowej Orkiestry Symfonicznej w roku 1975. Później, od 1978 roku, jako stypendysta polskiego rządu studiował w Akademii Muzycznej F. Chopina w Warszawie w klasie prof. Stanisława Wisłockiego. Uczestnik i laureat wielu konkursów dyrygenckich – Międzynarodowego Konkursu dyrygenckiego Gino Marinuzzi w San Remo – Włochy, III Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. G. Fitelberga w Katowicach (laureat i zdobywca Nagrody dla najmłodszego finalisty, 1983), Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego Radia i Telewizji Węgierskiej w Budapeszcie. W 2006 roku odznaczony medalem za zasługi dla miasta Koszalin, a w 2012 roku odznaczony przez Prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi za całokształt osiągnięć artystycznych. Dyrygował orkiestrami na całym świecie: w większości krajów europejskich, w Japonii, Libanie, Ameryce Południowej. Obecnie współpracuje z większością filharmonii w Polsce.

Ruben Silva dokonał również wielu prawykonań światowych dzieł współczesnych kompozytorów polskich, m.in. oper „Polieukt” i „Balthazar” Zygmunta Krauzego. Dokonał również licznych nagrań archiwalnych polskiej muzyki XIX wieku np. pierwsze nagranie „Halki” Stanisława Moniuszki (wersja wileńska) oraz XX i XXI wieku (m.in. utworów Henryka Mikołaja Góreckiego, Piotra Mossa, Marcina Błażewicza, Augustyna Blocha). Był dyrektorem artystycznym Opery Wrocławskiej, Opery Krakowskiej, Filharmonii Koszalińskiej, kierownikiem muzycznym Teatru Wielkiego w Łodzi. Od 1983 roku Ruben Silva związany był z Warszawską Operą Kameralną a od 2013 roku, po śmierci legendarnego Dyrektora Stefana Sutkowskiego, również jako dyrektor artystyczny. Prowadził w swojej karierze kilkadziesiąt premier operowych, operetkowych i musicalowych w wielu polskich i europejskich teatrach. Jego interpretacje spotykają się zawsze z wysokim uznaniem publiczności oraz krytyki.

Jest ceniony i lubiany za wyczucie stylu, temperament, muzykalność i znakomity warsztat dyrygencki.

Działalność zawodowa:

• * 1983-1992 i od 1997 – dyrygent Warszawskiej Opery Kameralnej
• * 1992-1994 – Dyrektor Artystyczny Opery Wrocławskiej
• * 1994-1997 – Dyrektor Artystyczny Filharmonii Koszalińskiej
• * 1995-1997 – Dyrektor Artystyczny Opery Krakowskiej
• * 1997-2000 – współpraca z Teatrem Muzycznym ROMA w Warszawie oraz z Belgradzką Operą Kameralną
  * od 2000 – Dyrektor Warszawskiej Filharmonii Młodzieżowej
  * od 2005-2013 – Dyrektor Artystyczny Filharmonii Koszalińskiej
• * od 2008 – współpraca z Orkiestrą Symfoniczną Bogoty (Kolumbia)
• * od 2009 – pierwszy gościnny dyrygent Narodowej Orkiestry Symfonicznej w La Paz (Boliwia)
• * 2012-2013 – Kierownik muzyczny Teatru Wielkiego w Łodzi
• * 2013-2016 – Dyrektor Artystyczny Warszawskiej Opery Kameralnej
• * 2017 – dyrygent Polskiej Opery Królewskiej w Warszawie
• * 2018-2021 – Dyrektor Naczelny i Artystyczny Polskiej Filharmonii Sinfonia Baltica im. Wojciecha Kilara w Słupsku

Urodził się w Warnie (Bułgaria). Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Sofii w klasie śpiewu prof. Liliany Żableńskiej. Naukę śpiewu kontynuował u znakomitego bułgarskiego tenora Nicoli Nicolova. Jeszcze w trakcie studiów zadebiutował na scenie Opery Sofijskiej (partią Alfreda z opery Giuseppe Verdiego La Traviata), z którą związany był przez kilka następnych sezonów. W tym okresie został laureatem kilku znaczących konkursów wokalnych (m.in. w Genewie i Moskwie), co ułatwiło mu drogę do wielkiej międzynarodowej kariery.

Kaludi Kaludov występuje na najznakomitszych scenach operowych i estradach koncertowych na świecie, są to m. in. La Scala w Mediolanie, Staatsoper w Wiedniu, czołowe sceny Niemiec (Hamburg, Monachium, Berlin, Frankfurt), Francji, Finlandii, Hiszpanii, Szwajcarii, Rosji, Bułgarii, Polski, a także USA, Australii, Japonii i Korei.

Występował razem z tak znanymi śpiewakami jak Maria Chiara, Mirella Freni, June Anderson, Cheryl Studer, Eliane Coelho, Elena Obraztsova, Anna Tomova-Sintov, Placido Domingo, Nicolai Ghiaurov, Renato Bruson, Sherrill Milnes, Piero Cappuccilli, Carlos Alvarez pod batutą największych dyrygentów naszych czasów jak Claudio Abbado, Riccardo Muti, Zubin Mehta, Horst Stein, Fabio Luisi i in.

W jego repertuarze znajdują się liczne partie tenorowe z oper Verdiego (La Traviata, Don Carlo, Ernani, Moc przeznaczenia, Bal maskowy, Nabucco, Attila, Makbet, Rigoletto, Trubadur, Aida), Pucciniego (Manon Lescaut, Cyganeria, Tosca, Madama Butterfly, Turandot), Mascagniego (Rycerskość wieśniacza), Leoncavalla (Pajace), Bizeta (Carmen, Poławiacze pereł), Ponchiellego (Gioconda), Giordano (Andrea Chenier). W swoim repertuarze posiada także szereg partii z dzieł oratoryjno – symfonicznych.

Na swoim koncie ma liczne nagrania płytowe (m.in. dla firm Sony, Decca, Naxos, Polskie Radio), video (Attila Verdiego z mediolańskiej La Scali) oraz telewizyjne i radiowe w wielu krajach świata.

Od lat prowadzi też aktywną działalność pedagogiczną. Jest wykładowcą na Akademii Muzyki, Tańca i Sztuk Plastycznych w Płowdiw i w Nowym Bułgarskim Uniwersytecie w Sofii oraz prowadzi wokalne kursy mistrzowskie w wielu krajach.

Urodzony w Poznaniu Marek M. Gasztecki zaliczany jest dzisiaj do czołówki śpiewaków operowych swojego fachu na świecie. Kończąc naukę na wydziale wokalnymAkademii Muzycznej w Poznaniu w klasie prof. Henryka Łukaszka, debiutuje w poznańskim Teatrze Wielkim w premierze „Snu nocy letniej” Benjamina Brittena.

Po międzynarodowym konkursie wokalnym w Tuluzie, już jako laureat, nawiązuje współpracę z teatrami operowymi Niemiec – Norymberga, Bonn. W uznaniu za wiele znakomitych kreacji scenicznych (Leporello w „Don Giovannim” W.A. Mozarta, Daland w „Latającym Holendrze“ Wagnera, Kardynał Brogni w „Żydówce” Halevy’ego) wydawane w Zurychu czasopismo „Opernwelt“ wyróżnia śpiewaka tytułem „Artysta Roku 1994“. W rokunastępnym debiutuje Gasztecki wmediolańskiej „La Scali“ w dyrygowanym przez Riccardo Mutiego „Czarodziejskim Flecie” W.A Mozarta,a współpraca ta owocuje kolejnymi propozycjamiwystępów na pierwszej scenie operowej Europy i niezwykle cennymi przeżyciamiartystycznymi z tak znakomitymi artystami, jak: Sir Colin Davis, Myung-Whun Chung, Kent Nagano, Leonie Rysanek, Edita Gruberowa, Thomas Hampson, Robert Hale, Cheryl Studer, James Morris, Barbara Bonney, Anna Netrebko, Jonas Kaufmann, Peter Stein, Peter Musbach, Wili Decker -wymieniając tylko niektórych.

Obok sceny „La Scali“ gości Marek M. Gasztecki na deskach scenoperowych i koncertowych świata.Do najważniejszych należą niewątpliwie sceny w Amsterdamie, Berlinie, Brukseli, ”Teatro Colon” w Buenos Aires, Frankfurcie, Hamburgu, Jerozolimie, Madrycie, Nicei, Pekinie, Rzymie, Stuttgarcie, Sevilii, Tel Avivie, Tokyo i Wiedniu. W Paryżu śpiewa pod batutą Christopha von Dohnányi’ego, w Zurychu – Nicolausa Harnocourta, w Salzburgu – Kenta Nagano, w Brukseli – Antonio Pappano, we Florencji pod dyrekcją Ivora Boltona i Simone Young, w Edinbougrh – Kirilla Petrenki w Amsterdamie Jaap’a van Zwedena.Do grona wybitnych artystówzaliczyć rownież należy Jerzego Maksymiuka i Grzegorza Nowaka -dwóch polskich dyrygentów, z którymi łączy Gaszteckiego współpraca artystyczna.

Muzyka współczesna to kolejna pasja artysty. Schoenberg , Berg , Bartok, Riehm, Szostakowicz, Prokofiew , Penderecki, Hosokawa, Glanert, to tylko kilkanazwisk kompozytorów XX i XXI-ego stulecia, których utwory wzbogacają emocjonalny iartystyczny wizerunek Marka M. Gaszteckiego.

Interesującajest lista orkiestr, z którymi solista miał przyjemność muzykować. Oto niektóre z nich: Wiener Philharmoniker, Philharmonia London, Orchestra Accademia Santa Cecilia, Berliner Sinfoniker, Nacional Orquesta Sinfonica d´Espana, Israel Philharmonic Orchestra, Orchestra Maggio Musicale Fiorentino, China Filharmonic Orchestra.

Sparafucile w Verdiowskim „Rigoletto” w operze w Wiedniu jak i partiaGeronte de Ravoirw produkcji „Manon Lescaut” G. Pucciniego, iDr Kolanii w „Sprawie Makropulosa” L. Janáčka wOperze Nrodowej w Warszawie, Generał w „Graczu” S. Prokofiewa w National Theater Mannheim i Operze w Bazylei, to partie i sceny, na których można było usłyszeć i zobaczyć Marka M. Gaszteckiego.

Osiemdziesiąt partii operowych i czterdzieści pięć oratoryjno-kantatowych to dotychczasowy dorobek artystyczny solisty. Listę nagrań DVD i CD rozpoczyna opera „Sosarme” G.F. Haendla, L. van Beethovena „Fidelio”, M von Schillingsa „Mona Lisa”, W.A. Mozarta „Czarodziejski Flet”,i „Don Giovanni”, G Verdiego „Don Carlos”, F. von Suppe’ego „Requiem”, A Berga „Wozzek”, D. Szostakowicza „XIV Symfonia”, T. Hosokawy „Silent Sea”, „Mozart and Verdi Arias” podczas Festiwalu Music & Amitie, R. Schumanna „Diechterliebe” oraz M. Karlowicza „Pieśni”.

Marek M. Gasztecki, Polish born, is one of the most sought after interpreters of repertoire for the bass voice. At first a member of the opera companies of Poznan and Nuremberg, he has worked free-lance since 1994 and makes guest appearances at many of the major opera houses and concert halls. His artistic work lead the artist to cities such as Amsterdam, Basel, Berlin, Beijing, Brussels, Buenos Aires, Calgary, Detroit, Edmonton, Florence, Hamburg, Innsbruck, Jerusalem, Madrid, Milan, Munich, Palermo, Paris, Rom, Salzburg, Seville, Stuttgart, Tel Aviv, Tokyo, Warsaw, Vienna and Zurich.

Roles such as Leporello in Mozart’s “Don Giovanni”, Daland in Wagner’s “Flying Dutchman” and Brogni in Halevy’s “The Jew” brought him the title of Young Artist of the Year in the opera journal “Opernwelt” in 1994. On the side Edita Gruberova he has sung in “Ariadne of Naxos“ and “Maria Stuart” under the baton of Dennis Russell Davies and Miguel Gomez Martinez. Gasztecki’s most important bass roles include in Verdi’s “Don Carlos” (King Fillip), “La Forza del destino” (Padre Guardian), “Rigoletto” (Sparafucille), Osmin in Mozart’s ”The Abduction from the Seraglio”, Rocco in Beethoven’s “Fidelio”, which brought him great success.

Gasztecki sang in several productions at La Scala – Milanunder such renowned conductors as Myung Wung Chung, Sir Colin Davies and Ricardo Muti. In 1999 he made his Japanese debut in the title role of Toshio Hosokawa’s “Vision of Lear” at the second Theater Olympics in Tokyo and Shizuoka. It was also the year of his first performance at the Salzburg Festival in Busoni’s “Dr.Faust” under the stage direction of Peter Musbach and the baton of Kent Nagano. At the Edinbourgh Festival Marek M. Gasztecki performed Tchaikovsky’s “Mazepa” with Peter Stein and Kirill Petrenko. Furthermore he could be heard in concerts and performances under the direction of Ivor Bolton, Christoph von Dohnanyi, Michael Gielen, Nicolaus Harnocourt, Hartmut Haenchen, Antonio Pappano, Simone Young, Jaap van Zweden, Georgiu Pelavahnian – with so exellent Orchestras like Wiener Philharmoniker, Concertgebouw Orchestra, Berliner Sinfoniker, Philharmonia London, Orchestra Accademia di Santa Cecilia , Israel Philharmonic Orchestra, China Philharmonic Orchestra, Orchestra Maggio Musicale Fiorentino, National Orquesta Sinfonica d`Espana, Osaka Symphony Orchestra.

Gasztecki sang along famous singers like Anna Netrebko, Jonas Kaufmann, James Morris, Cheryl Studer, Barbara Bonney, Piotr Beczala, Thomas Hampson, Eva Johannson, José van Dam, Natalie Dessay, Robert Hall, Leonie Rysanek  and others.

Gasztecki’s repertoire includes a wide spectrum of about 80 opera roles, as well as 45 concert parts, ranging from classical to modern. On CD and DVD he has recorded G.F Handel’s opera “Sosarme”, L. von Beethoven’s “Fidelio”, M. von Schilling’s “Mona Lisa”, W.A Mozart’s “Magic Flute”, “Don Giovnni” , G.Verdi’s  “Don Carlos”, Franz von Suppe’s “Requiem”, A.Berg’s ”Wozzek”, D. Shostakovic’s “XIV Symphony”, T. Hosokawa’s “Silent Sea”, “Mozart Arias”, songs by various composers (R. Schumann, M. Karlowicz a.o.)

Sylwester Kostecki – tenor

Sekretarz Konkursu, Związek Artystów Scen Polskich

Absolwent Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Jerzego Artysza (1987r.).

Jeszcze jako student debiutował na scenie Teatru Muzycznego w Łodzi rolą Huberta w operetce J.Gilberta Cnotliwa Zuzanna. Operowy debiut to Cavaradossi („Tosca” G.Puccini) na deskach Teatru Wielkiego w Łodzi. Występ ten został wysoko oceniony przez krytykę i wyróżniony nagrodą przyznawaną przez media za najlepszy debiut sezonu 1987/88.

Laureat konkursu wokalnego im. J.Kiepury (1988r.), gdzie obok nagród regulaminowych zdobył nagrodę dla najlepszego tenora konkursu i nagrodę publiczności.

Odtwórca tytułowej partii w polskiej prapremierze opery G.Verdiego Stiffelio (2007).

Współpracuje ze scenami operowymi całego kraju, występował również na wielu scenach i estradach Europy i USA.

Ma w dorobku bogaty repertuar operowy, operetkowy oraz oratoryjny : zaśpiewał na scenie ponad 1400 spektakli i koncertów, m.in. Requiem W.A.Mozarta, IX Symfonia L.van Beethovena , Requiem G.Verdiego, Messa di Gloria G.Puccinego.